Opiekując się osobą przewlekle chorą, niesamodzielną i starszą, warto zastanowić się co można zmienić w domu, by ułatwić tej osobie funkcjonowanie. Najważniejsze, to nie robić zbyt dużej rewolucji w domu, aby nadal osoba czuła się tam bezpiecznie.

  • Należy usunąć wszystkie zbędne meble lub przesunąć je / ustawić w taki sposób, aby nie utrudniały przemieszczania się.
  • Dbając o bezpieczeństwo osoby starszej a szczególnie osoby cierpiącej na otępienie, pamiętajmy o zabezpieczeniu narzędzi oraz sprzętów, które mogą stanowić zagrożenia, np. noże, żelazko, kuchenka gazowa, jak również o zabezpieczeniu drzwi wejściowych (przed przypadkowym wyjściem chorego)
  • Dywany warto zastąpić wykładzinami, aby zapobiec potknięciom i upadkom (jeśli
    można, należy zdemontować progi). Pamiętajmy również o kwestii higienicznej – dywany trudniej doczyścić i dłużej schną.
  • Jeśli osoba cierpi na chorobę otępienną (np. chorobę Alzheimera), dobrze oznakować jest pomieszczenia, np. kuchnia, łazienka, a także w przypadku zaawansowanej choroby – rozwiesić strzałki pomagające trafić do łazienki lub kuchni. Dzięki takim oznaczeniom osoba będzie bardziej samodzielna i mniej zagubiona.
  • Można także opisać zawartość szaf lub szuflad, np. ciepłe skarpetki, kubki, koce.
  • W celu ułatwienia codziennej pielęgnacji, wannę należało by zastąpić w miarę możliwości jak najniższym brodzikiem (łatwiej wejść czy nawet podjechać wózkiem inwalidzkim). Zarówno wanna jak i brodzik powinny być wyposażone w matę antypoślizgową.
  • Bardzo przydatnym ułatwieniem są wszelkiego rodzaju uchwyty, poręcze, które można zamontować przy wannie, umywalce czy muszli klozetowej
  • W przypadku pacjentów całkowicie leżących, zasadne jest wyposażenie w specjalistyczne łóżko – typu szpitalnego, które ma 200 cm długości, 90 cm szerokości i 65 cm wysokości, wygodniejsze i bezpieczniejsze jest łóżko z regulowanym zagłówkiem, podnoszonymi bokami oraz wyposażone w materac z komorami napełnionymi powietrzem, co pozwala regulować siłę nacisku aby chronić przed odleżynami.

Pamiętajmy, jeśli dostosujemy mieszkanie do stanu osoby, wówczas damy jej szansę pozostania choć częściowo samodzielnej jak najdłużej.